Afgelopen week was een enorm vermoeiende week voor mij. Ik was namelijk helemaal alleen verantwoordelijk voor de kinderen! Hun moeder moest voor haar werk voor een week naar Los Angeles waar een conferentie werd gehouden. Ze vloog op zondag 11 februari heen en landde op maandag 19 februari weer in Sydney.
Van te voren heb ik van alles besproken met haar. Wat de jongens willen voor ontbijt en avondeten, wat ik zou moeten doen als er iets zou gebeuren en welke klusjes ik allemaal in het huis moest volbrengen. Gelukkig had ze dit allemaal netjes op papier gezet zodat ik niet alles hoefde te onthouden en het terug kon lezen, wat ik een enorm steuntje in de rug vond.
Laatste vrije dag
Op zaterdag 10 februari was dus mijn “laatste vrije dag” voor ongeveer een week. Deze dag had ik met Fleur afgesproken om naar Nielsen Park te gaan en daar een veel besproken wandeling te maken, de Hermitage Foreshore walk. Dit is een 1,8 kilometer lange wandeling, dit klinkt niet lang toch? Maar de wandeling is een categorie 3 wandeling wat betekend dat er behoorlijk wat geklommen moet worden, waardoor je er gemiddeld een uurtje over doet om de wandeling te maken. Gelukkig had ik mijn goede schoenen aangetrokken en heb ik de wandeling met Fleur met gemak uitgelopen. En deze wandeling was het dubbel en dwars waard! Want wat hebben we mooie uitzichten gezien en kleine strandjes ontdekt waar over het algemeen alleen de locals vanaf weten. Na de wandeling zijn we naar een restaurant afgereisd waar we heerlijk hebben gegeten en wat hebben gedronken. En na ons avondeten zijn we teruggegaan naar een Rose Bay beach (strand) waar we heerlijk hebben gezwommen en de zonsondergang hebben bekeken. Al met al was het een heerlijke dag waar ik enorm van heb genoten.
Weekend
Op zondag 11 februari sochtends kwamen de jongens terug van hun vader. Ik heb ze binnengelaten en zij hebben de gehele dag hun eigen ding gedaan. Savond heb ik gelukkig geen enkele moeite gehad om ze op tijd het bed in te krijgen, wat een enorme opluchting was voor mij. Maar toen kwam de maandagochtend en ik was het meest bezorgd over de ochtenden. Want dit is altijd een race tegen de klok, komen ze wel op tijd het bed uit? Krijg ik ze wel op tijd het bed uit? Wat willen ze voor ontbijt en heb ik wel genoeg tijd om dit te maken? Gelukkig gingen over het algemeen de ochtenden goed, de ene keer waren ze wel sneller klaar dan andere keren, maar de grootste uitdaging was voor mij om de jongste op tijd klaar te krijgen. Want de oudste van de twee was iedere ochtend zelfs al eerder beneden dan ik! Hij maakte iedere ochtend zijn eigen ontbijt, ging daarna douchen, kleedde zich aan en pakte zelf zijn tas in voor de dag. Ik moest hem alleen helpen herinneren dat hij wel alles bij zich had, zoals zijn portemonnee, zijn sleutels en zijn openbaar vervoer kaart. Helaas waren we beiden vergeten dat hij op maandag sport had en daardoor heb ik hem nog snel om 11:30 zijn sporttas gebracht! Maar gelukkig had hij deze nog op tijd om deel te nemen aan de sportles. Maar dit is hierna gelukkig niet meer gebeurd!
Voor de rest van de week
Voor de rest van de week is het eigenlijk heel goed verlopen. De jongens deden hun eigen ding op het moment dat ze thuis kwamen en meestal was dit gamen of televisie kijken. S’avonds ging de oudste als vanzelf om negen uur naar boven en daardoor ging zijn broertje ook naar boven. Op donderdag was de oudste jarig waar ik hem s’ ochtends heb gefeliciteerd. In de tussentijd toen hij op school zat heb ik een happy birthday slinger en ballonnen gekocht die ik beneden in de woonkamer had opgehangen. Hij heeft er niets over gezegd maar ik denk wel dat hij het stiekem heel leuk vond. Ook mede omdat zijn moeder er niet was, was het denk ik toch wel een beetje moeilijk voor hem. Maar ik heb geprobeerd om er alsnog een feestelijke dag van te maken. S’ avonds werden de jongens opgehaald door hun vader zie ze mee uit eten heeft genomen voor zijn verjaardag. Ze vertelden mij dat ze een leuke avond hebben gehad.
Weekend van 17 & 18 februari
In het weekend van 17 & 18 februari had ik even iets meer vrije tijd omdat de jongens van zaterdag op zondag voor 24 uur bij hun vader verbleven. En helaas was zaterdag 17 februari ook de laatste dag dat ik met Fleur af kon spreken. Want fleur vliegt aankomende woensdag naar Perth om vanuit daar op een farm te gaan werken voor haar 2e jaarvisum. Omdat ik niet te ver weg kon gaan voor het geval dat er iets was, is Fleur mijn kant opgekomen. We hadden bij een groot winkelcentrum van Westfield afgesproken. Daar hebben we een beetje geshopt, gepraat en samen gegeten. Al met al vond ik het een leuke afsluiting van de tijd die we samen hier in Sydney door hebben gebracht. Want we hebben samen toch behoorlijk wat beleefd en meegemaakt. We hebben samen kerst en oud & nieuw gevierd, trampoline gesprongen, wandelingen gemaakt, ferry’s onveilig gemaakt door er een hele dag op te verblijven, te veel McDonalds gegeten, Jumanji in de bioscoop gezien en voornamelijk elkaar gesteund in ons au pair werk. Want soms heb je gewoon even iemand nodig die luistert naar je verhaal en je weer aan het lachen maakt. Dus Fleur, super bedankt voor je luisterend oor, maar vooral bedankt voor de leuke tijd die ik samen met je heb gehad!
Op zondag 18 februari in de ochtend waren de jongens weer terug. Ze hebben de dag rustig aangedaan net zoals ik. Daarnaast heb ik er voor gezorgd dat het huis weer helemaal schoon was en heb ik een aantal dingen voorbereid voor de maandag. Zo heb ik hun uniformen gewassen en gestreken, de vloer gedweild en de was gedaan. Want op maandag kwam hun moeder weer thuis en wilde ik wel laten zien dat ik mijn best had gedaan om ook het huis schoon te houden. Gelukkig was hun moeder thuis rond een uur of twee en kon ik de rest van de dag een beetje rustig aan doen, wat ik echt even nodig had zeg! S’avonds ben ik dan ook vroeg naar bed gegaan om de verloren uurtjes een beetje proberen in te halen. En gelukkig voelde ik me de volgende dag al een stuk beter!
Respect voor moeders
Maar van de afgelopen week dat ik alleen was met de jongens heb ik wel meer respect voor moeders gekregen. Want wat is het zwaar om voor je kinderen te zorgen, een huishouden bij te houden, te zorgen dat er s’avonds op tijd een maaltijd op tafel staat en daarnaast ook nog eens fulltime te werken! Want na deze week alleen met de jongens was ik toch echt helemaal kapot! Ik had veel te weinig geslapen en niet echt rust kunnen hebben omdat de kinderen altijd wel iets willen. Dus echt petje af voor al die moeders die alles voor hun kinderen en gezin over hebben!